Trudno ocenić ten film tak jak zazwyczaj ocenia się obraz, albowiem jest to w znacznej mierze dokument. Dialogi, gra, to wszystko jest drugorzędne. Z pewnością obraz jest porządnie wykonany, zdjęcia są cudowne i w sposób realny ukazuje zachowania dwójki bohaterów, ich silną wole, a także sprzyjający Los. Nie ma w tym sensacji, taniego dramatyzmu. Natomiast zupełnie zbędna wydaje mi się tutaj muzyka. Niezwykły był efekt wiatru, spadającego śniegu... muzyka ów klimat skutecznie burzy (poza oczywiście jedną piosenką... faktycznie wizja śmierci w takich rytmach musi mobilizować do życia:)).

Sam sposób opowieści przypomina mi niezwykle Alive z 93. Mając jednak zestawiać te dwa filmy, i gdybym z jakiś niejasnych powodów musiała wybierać, nie wiem dlaczego, lecz odrzuciłabym Dotknąć pustki. Oba filmy jednak , w swym gatunku, są niesamowite. Ukazują jak realnie ludzie w takich warunkach zachowaliby się, pogrążeni w pustce, jaka potrafią zbudować góry, próbie pokonania ich, przekroczenia swych możliwości. Oba obrazy rezygnują z patetyzmu i nie starają się wykreowanymi sztucznie emocjami rzucać w widza. Mają w sobie dziwną naturalność.

Jest w Dotknięciu niezwykła scena- zmywanie z siebie gór. Tutaj się przyczepię, albowiem byłaby naprawdę genialna, gdyby nie wytłumaczenie w tle, o co w niej chodzi. Jest na tyle długa, że ono jest zbędne. To jednak elementy, albowiem trudno skrytykować ów obraz. Alternatywa niezwykła, dla kina akcji, czy czystych dramatów. O ile potrafią być wzruszające, piękne i zaprzeczać wszelkiej logice, jeden film wart większej uwagi, mym zdaniem, to Alive. Dotkniecie pustki jest drugim.